Κάτω από τον ήχο των επιλεγμένων
από τα ίδια τα παιδιά μουσικών
κομματιών, τα εκτάκια “παρτάρανε”, ξέδωσαν και ξεφάντωσαν ασταμάτητα για πάνω
από ένα τρίωρο, μέχρι μετά την αλλαγή της ημέρας!
Μεγάλο “σουξέ” της βραδιάς η
γωνιά με το photobooth.
Κορίτσια αγκαλιασμένα και σε αστείες πόζες, με ταμπελίτσες με μηνύματα στα
χέρια και πειρατικές γενειάδες, αγόρια μεταμφιεσμένα με ένα καπέλο, ένα μουστάκι,
μία …κορώνα πριγκίπισσας, πατεράδες με τεράστια γυαλιά fun fashion και καπέλα τορέρο (ή
και “χειλάκια για …φίλημα”), παρέες μαμάδων με γυαλιά flamingo, μάσκες με καρδούλες και δερμάτινα
καπέλα καουμπόυ, όλοι συνωστίζονταν ξανά και ξανά και ξανά, αδιάκοπα για 3
ολόκληρες ώρες, μπροστά στο φωτογραφικό θάλαμο, αποτυπώνοντας τη στιγμή σε φωτογραφίες
και απογειώνοντας τη διάθεση του πάρτυ.
Τα παιδιά δεν σταμάτησαν να
χορεύουν παρά μόνον εκείνον το λίγο χρόνο που διέκοψαν για το φαγητό. Και εκεί
η βραδιά είχε το δικό τους ύφος. Αγνόησαν τα τραπέζια και τους μεγάλους και
στρώθηκαν κάτω, στο πλάι της πισίνας, ακόμη και τότε ενθουσιώδη, ακόμη και τότε
με χαρούμενη και παιχνιδιάρικη διάθεση, ακόμη και τότε τραγουδώντας! Αλλά πόση
διαφορά από άλλες χρονιές και άλλες εκδηλώσεις. Όταν σηκώθηκαν δεν άφησαν
τίποτα κάτω, δεν έμεινε ίχνος από το πέρασμά τους. Πιάτα, ποτήρια, μπουκάλια
μαζεύτηκαν σε χρόνο ρεκόρ και ο χορός ξανάρχισε, πιο έντονος και με μεγαλύτερη
συμμετοχή από πριν.
Ακόμη και όταν έφθασε η τούρτα, οι
ρυθμικές κινήσεις δεν σταμάτησαν. Τα παιδιά συγκεντρώθηκαν τριγύρω, όπου το ένα
μετά το άλλο άναψαν τα κεράκια για κάθε μία από τις έξι τάξεις του Δημοτικού.
Τα φλας που άστραφταν τόνιζαν τα λαμπιρισμένα από την υγρασία τους ματάκια που
παρακολουθούσαν.
Και ξανά χορός! Πολύς χορός.
Μέχρι τη στιγμή που ακούστηκε από το μικρόφωνο η φράση που όλοι και όλες
περίμεναν: “η πισίνα έχει ανοίξει”! Αυτό ήταν! Το ένα μετά το άλλο τα παιδιά
βουτούσαν στο νερό της και εκεί η βραδιά έφθασε στην κορύφωσή της. Και μαζί της
και η εκτόνωση των παιδιών. Και πάλι όμως κατάφεραν να μας εκπλήξουν ευχάριστα
όλους. Μόλις δόθηκε το σύνθημα να βγουν από το νερό, χορτασμένα παιχνίδι και
ικανοποιημένα που έγινε το μεράκι τους, τα παιδιά έδειξαν απόλυτη πειθαρχία και
η πισίνα άδειασε πριν προλάβεις να πεις …“ursulines”. Η ναυαγοσώστης που υπήρχε για κάθε ενδεχόμενο όλη τη
βραδιά δεν πίστευε στα μάτια της!
Όταν οι οικογένειες άρχισαν να
αποχωρούν, διέκρινες μόνον πρόσωπα ενθουσιασμένα, γελαστά, ικανοποιημένα.
Παιδιά αγκαλιαζόντουσαν, γονείς έσφιγγαν χέρια, και όλοι έδιναν πάνω κάτω την
ίδια υπόσχεση: Μπορεί να χωρίζουν οι δρόμοι μας, μπορεί ακόμη και να χαθούμε,
ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΘΟΥΜΕ….
Καλή συνέχεια στο Γυμνάσιο και καλή πρόοδο παιδιά της ΣΤ΄.
Φίλοι για Πάντα
